Από την πτυχιακή της Βιολέττας Παπαγιαννίδου Eπτά γυναικείες φιγούρες κρύβονται πίσω από κάθε έργο της Βιολέττας. Επτά Ενδύματα με αρχετυπικούς συμβολισμούς και κοινό σώμα. Τη γυναίκα. Αυτήν που στο ταξίδι από τον Καύκασο αναμετρήθηκε με το σώμα της, κουβάλησε το στρώμα του κρεβατιού της, έραψε με υπομονή το πάπλωμά της, έπλεξε τα κουρέλια της σε ρούχο, κέντησε το νυφικό της, έντυσε την ψυχή της με μνήμες.(τα ρούχα εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης στο πλαίσιο της Έκθεσης "Ενδυματογραφία: από το σπίτι στο ταξίδι).
Το Ένδυμα μνήμη
"Οι πρόγονοί μου από τον Πόντο έφτασαν στον Καύκασο το 1876. Οι άνθρωποι αυτοί μέσα σε μια νύχτα έχασαν τα πάντα! Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των μαρτυριών είναι η αλησμόνητη Σάντα.
Τα λόγια του πατέρα: ‘’υπήρχε μια βαθιά θλίψη - τα σπίτια ερημωμένα, τα ζώα στους στάβλους πεινασμένα, διψασμένα, αναστατωμένα προκαλούσαν ακόμη μεγαλύτερη ταραχή’’.
Μετά το 1986 Πόντιοι της Γεωργίας εγκαταλείπουν σταδιακά την περιοχή. Έρχονται με έντονο συναίσθημα επαναπατρισμού στην ιδανική Πατρίδα: ‘’Θα πάμε σην Ελλάδαν’’ έλεγαν και φάνταζε σαν όνειρο. Aλλά…
‘’Ακρίτες στη Μαύρη θάλασσα, Ακρίτες και στην Ελλάδα’’
Όλο αυτό το πάρε–δώσε ξεκίνησε αιώνες πριν ως βίωμα, πέρασε από γενιά σε γενιά και έγινε παράδοση.
Θυμάμαι από τον Καύκασο τους γεωργιανούς άνδρες να φοράνε ‘’παπάχα’’ και ‘’μπούρκα’’. Η πρώτη ύλη των ενδυματολογικών αυτών στοιχείων, με μεγάλη σημειολογική σημασία για τους Καυκάσιους, είναι οι ίνες προβάτου, το φελτ, το ακατέργαστο μαλλί.
Στο σπίτι της θείας Βάλιας υπήρχε μονίμως μία σωρός από ίνες μαλλιού".
Αλλα Βιντεο
Presentation of the city of Volos (9:00 minutes), starting from its port. The presentation is enriched with many historical details in which Francesco is very literate ! Francesco continues to the monument of freedom on the coast of Volos, the University of Thessaly, the park of Agios Constantine and the church, the archeological museum of Volos, and the church of Agios Nikolaos in the centre of Volos city, Η καθημερινότητα, οι δυσκολίες και οι προκαταλήψεις όπως τα βιώνουν τα παιδιά με ρόμικη καταγωγή. Η νέα γενιά των Ρομά είναι εδώ, δεν ταιριάζει στα στερεότυπα που έχει γι αυτούς η πλειοψηφική κοινωνία, παρουσιάζουν μια όλο και καλύτερη εικόνα στο σχολείο, αλλά...παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως παρίες. This film was created as part of the European project ‘Common Spaces for the Integration of Roma–CoSpIRom’ [EC-RDIS-DISC-AG-2017]. We followed Critical Communicative Methodology, according to which, successful actions bring scientific knowledge in dialogue with people’s knowledge and also with institutions that participate in the same actions. Within this framework, young Roma had the opportunity to express their ‘voices’, their ideas and desires, on which this film is based. In particular, six young Roma participated both in the writing of the script and in the making of it. The film suggests a change of the dominant narrative about Roma. Instead of discussing stereotypes, it presents these young Roma on a typical day: work, music, school, second chance school. Limitations, conflicts, fears and expectations for ‘tomorrow’ (‘yavin’) gradually emerge.
Όνειρα και δυσκολίες των νέων με Ρόμικη καταγωγή Η καθημερινότητα, οι δυσκολίες και οι προκαταλήψεις όπως τα βιώνουν τα παιδιά με ρόμικη καταγωγή. Η νέα γενιά των Ρομά είναι εδώ, δεν ταιριάζει στα στερεότυπα που έχει γι αυτούς η πλειοψηφική κοινωνία, παρουσιάζουν μια όλο και καλύτερη εικόνα στο σχολείο, αλλά...παρ' όλα αυτά συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται ως παρίες. This film was created as part of the European project ‘Common Spaces for the Integration of Roma–CoSpIRom’ [EC-RDIS-DISC-AG-2017]. We followed Critical Communicative Methodology, according to which, successful actions bring scientific knowledge in dialogue with people’s knowledge and also with institutions that participate in the same actions. Within this framework, young Roma had the opportunity to express their ‘voices’, their ideas and desires, on which this film is based. In particular, six young Roma participated both in the writing of the script and in the making of it. The film suggests a change of the dominant narrative about Roma. Instead of discussing stereotypes, it presents these young Roma on a typical day: work, music, school, second chance school. Limitations, conflicts, fears and expectations for ‘tomorrow’ (‘yavin’) gradually emerge.