Στην Ευρωπαϊκή Ένωση η εκπαίδευση είναι ένας αποκλειστικός τομέας των κρατών μελών στα οποία η ΕΕ διαδραματίζει υποστηρικτικό ρόλο και ως εκ τούτου έχει περιορισμένο ρόλο στον επηρεασμό των εθνικών εκπαιδευτικών πολιτικών. Διατάξεις και υπουργικές πρωτοβουλίες στον τομέα της εκπαίδευσης μπορούν να εντοπιστούν από τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αργότερα, η ΕΕ ανέπτυξε τα κύρια εκπαιδευτικά προγράμματα για την προώθηση της κινητικότητας και της συνεργασίας μεταξύ των μαθητών και των ιδρυμάτων. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή άρχισε να συμμετέχει πιο ενεργά στον τομέα της εκπαίδευσης ως ένα μέσο για να προωθήσει μια «ευρωπαϊκή διάσταση στην εκπαίδευση».
Από τότε, οι πολιτικές εκπαίδευσης και κατάρτισης της ΕΕ έχουν κυρίως αναπτυχθεί μετά την υιοθέτηση της στρατηγικής της Λισαβόνας το 2000, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναπτύξει διάφορους μηχανισμούς για να κατευθύνει τα εκπαιδευτικά συστήματα των κρατών-μελών προς μια "Ευρώπη της γνώσης". Δεδομένου ότι ένας λεπτομερής απολογισμός σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ είναι εκτός του ενδιαφέροντος της παρούσας έκθεσης, οι επόμενες ενότητες επικεντρώνονται στις κύριες πολιτικές και δράσεις της ΕΕ που αφορούν τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης για την ένταξη των Ρομά.
